फोनको घन्टी बज्दै थियो कस्ले गरेको रहेछ भन्दा नचिनेको नम्बर देखियो, - "हलो " भन्दै मैले सम्भोदन गरे

" के छ काजी "

सुनेको आवाज तर ठम्म्याउन सकिन , मैले प्रश्न गरे - "को हो मैले त चिनिन नि ? "

"कहाँ चिन्थीस, त जस्तो ठुला बडाले हामीलाई "

"ओहो च्याङ्ग्रा , कहाँ बाट सम्झिस आज, " हामी दुई नङ र मासु छुटेको करीब करीब, ४ बर्ष भएको थियो, समय र परिस्थितीले हामीलाई एक अर्का बाट निकै टाढा लगेको थियो । यहाँ सम्म कि हामीलाई एक अर्काको खबर नै थिएन, तर उसले मेरो नम्बर चाँही भेट्या रहेछ ।

" के छ तेरो, के गर्दै छस आजकाल ? " उसले प्रश्न गर्‍यो

"के हुनु त्यही त हो नि अमेरिकाको जिन्दगी घर काम, काम घर । अनी तेरो के छ सुना न त "

"केही छैन यार मेरो पनि उही पहिलेको जस्तै नै हो चली रहा छ । अनी सुन न मैले विवाह गर्न आट्या छु, त आउनु पर्छ है ? "

म अच्चम्म परे " कहिले, को सँग ? " भनी मैले फेरी प्रश्न गरे

" यही सेप्टेम्बर ४ तारीक , केरेन सँग "

को केरेन मैले चिन्या थियिन, केटोले खैरिनी पट्टाएछ भनी मन मनै सोचे ।

च्याङ्ग्रा - " त अली चाडै आउनु पर्छ , यहाँ केही नभएनी २ दिन अघी आउनु पर्छ र विवाह सक्के पछी ४-५ दिन अरु बस्ने प्लान मिला । टिकेटको पर्वा नगर म पठाइ दिन्छु, अनी सुट पनि ल्याउनु पर्दैन, यही मैले मिलाको छु,   त मेरो बेस्ट म्यान होस् "

हामी दुई बिच धेरै दुरी फैलेको थियो तर उसले मलाई आफ्नो बेस्ट म्यान बनाएर त्यो दुरी लाई तुरुन्तै मेटेको थियो । मलाई च्याङ्ग्रा कहाँ थियो पनि थाहा थिएन तर नम्बर देखेर चाँही अमेरिका मै छ भन्ने चाँही थाहा थियो । जमानामा उ सबै छोडेर नेपाल फर्केको सुन्या थिए कहिले फिर्ता आयो त्यो पनि थाहा थिएन । मैले त्यही थाहा पाउन उसलाई सोधे । उु अहिले टेनेसी मा रहेछ । हाम्रो निकै लामो गफ भयो त्यही बिच पुराना कुरा हरु पनि भए र आफु बिच को त्यो ४ बर्षे दुरीलाई त्यही केही घण्टामा मेटाउने प्रयास पनि ।

मैले उसलाई म त्यहाँ हुने आश्वासन दिए र जसरी भए नि एक हप्ता को थप छुट्टी मिलाई आउने बचन दिए । लेबर डे को लामो छुट्टीमा आफुले ३-४ दिन थप छुट्टी लिए उु सँग १० दिन बिताउन मिल्थ्यो र मैले त्यही गर्ने निर्णय गरे ।

फोन राख्नु अघी मैले उसलाई सोधे - " मैले चिन्या चाँही को को आउँदै छ नि ? "

उसले हाँस्दै - " सबै भन्यो, उु पनि आउँदै छे " मेरो प्रश्नको "को" र च्याङ्ग्राले जनाएको उु चाँही रिया थियो । म, च्याङ्ग्रा र रिया चाँही सँगै एउटै कलेजमा पढेका थियौ । च्याङ्ग्राले " ल ल अब बाँकी कुरा यही आएपछी कुरा गरुला , उु पनि विवाह सक्के पछी अझै बस्छे " भनी फोन राख्यो ।

सेप्टेम्बर ४ तारिक आउन १५ दिन बाँकी थियो, तर जानु पर्ने २ दिन अगाडि , भित्ते पात्रो पल्टाएर हेर्दा ४ तरिक सोमबार परेको रहेछ भने पछी म १ तारिक जानु पर्ने थियो । तर अब मनमा अनेक कुरा हरु खेल्न थाले, अतितका कुराहरु झल झली पुरानो सिनेमा हेर्या झै आँखा प्रतक्ष आउन थाले ।

आज भन्दा  ८ बर्ष अगाडिका कुराहरु याद आए .....................

ओहो यो भाग एक त हेर्नै बिर्सें छु , साझा को युनिकोड मा तल माथि भएको ले यो धागो आफ्नो नाम बाटै हटी रहा ।

मुइचा मेरो टाउको को पछी पुरे त थियो थियो तिमी अनी किन पछी पर्यौ ??

STUPIDA
<<Wonderful piece of Work!!!!!!!!!
kaam ma kaam napayara, chatpatiaykoe ma, kaati khayra long weekneed ko 3 bajoye pattaie vhayana. aba ta ghar janay bayla vhoye....tara yehi basayra second vhag padhi jhai lagi ra cha....
akha ta royanun, tara maan chahi aawasya roya mera.......
baari Ji....hajur koe iesthan ma bayla bayla afue li paya, teskoe mafi paue..tara baydana ma ma arkaie ramiloe pan thioye
thankyou...>>

प्रभु कथा पढिदिनु भएको मा आभारी छु , मन किन रोये प्रभु ? यो बैरे को पुरुरो मा लेख्या दु:ख सुख तपाई ले नि बाडी चुडी लिनु भएको मा म क्रित्ज्ञ भए ।

quicksiler

<<Baire atiii ramro lagyo story. I first read your safal gindagi part 2, and then today i read the first part. I really like your first part. very interesting. keep it up bro.>>

प्रभु दोस्रो भाग पढेर पहिलो भाग को कोजी गर्दै पढिदिनु भयो , यो बैरे लाई गुण लगाउनु भयो । हेरुम दोस्रो भाग ले पनि यहाँ को मन छुन सक्छु कि भन्ने आशा छ ।