Wah Sun_shine Wah!

kasto mutu nai kutu kutu khane kabita.

mutu ko bhitri patrabaata lekheko jasto cha.

keep on coming!

"You are my sunshine, my only sunshine, you make me happy when skies are grey, you never know dear how much I love you, please don't take my sunshine away!"

Dear sweet Sunshine, this is what love is all about. Think about the pain your mum went through when she delivered you. She accepted the pain of childbirth in order to bring you out into this world. In other words, with every pain or sorrow, there is a tiny seed of hope and love. With this broken heart of yours, look for that tiny seed that you can nurture into a thing of beauty.

For a start, I would suggest you change your picture in your profile. Turn around and face the world. Dont hide behind your sleek black hair. Look at yourself directly. Be bold, be brave. Show the world who you really are. Show the world your sunshine qualities. Be proud of the woman your mother brought into this world. Hurt and pain belongs to everyone of us. So does, love and joy. Every time you fell when you took your first steps in life, your loving mother would rush and pick you up. Console you with loving words and encourage you to walk again.

If I am in your mother's shoes, I'll pick you up, dust your clothes, lift up your chin, hold your hands and push you forward again. You have such wonderful, loving friends in this thread. They all care for you. Probably they too have been down this road before. But it is episodes like this that toughens us. It makes us realise the difference between lovers and Love. Turn and face the world and be the sunshine for someone else who is longing for love. You have so much love to give. Give it all away, my dear. And God will send you the best love you can ever find - HIS LOVE.

Your words have touched my heart in more than one way. Love you girl!

Hey Sunshine,

I know the pain you are in this moment. I faced a similar incident and live with it everyday. My previous bf died in a car accident, and it took me a while to get back to normal. I was devasted, hurt and in a turmoil of pain...I was unable to do anything, I couldn't focus on my studies or  go to work, refused intake of food, totally cut off my ties from the outside world. I would  stay home idly, and drown my self in a river of tears....and I always wished that it should have been me in the accident that day..... Its been 5 years now... and I still think of him every now and then.....I'm not just telling you my story to tell you about my misery... I want you move on with life... I know it is hard, but you need to get the ducks in the row... you have to think of the things you want to achieve in life.... think of your aim in life... think of your goal...I'm sure you wanted a career as well...you can't let love get you down...if you are a student, focus on your studies, .... if you work.... get busy with it.... the important thing is to GET BUSY! Keeping your self busy will give you less time to think of the past, and you will get occupied. Time heals everything, thats what they say and it holds truth to it, Slowly you need to make a STEP to move on....
The things that kept my busy...
1)I would go running , and I still do -everyday, it keeps me at ease - So, hit the gym !
2) I would spend little time as possible at home- I would only come to sleep or eat.
3) I spent more time at the library reading the newspapers, and doing homeworks.
4) I used to work extra shifts at work- I worked 40 hrs/week and took 15 credits
5) I Spend more time with friends
Thats how I kept myself extremely busy....and after a while, I got used to it....So, i would suggest you keep your self busy some how and talk to your friends  in person and over the phone, talk about your pain with them. Never keep things to yourself. Talking to someone will pacify you and make you feel better.
Lastly, Be happy for him, he did get married..which is a big deal! ... wish him all the best.... and move on....
Take care girlfriend .

sun_shine, your tale reminds me of Sylvia Plath's poem: Mirror  

I don't know how long this dark night will last for u but one thing is for sure: every dark night is followed by other beautiful day.

 I am silver and exact. I have no preconceptions.
Whatever I see I swallow immediately
Just as it is, unmisted by love or dislike.
I am not cruel, only truthful ‚
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.

Now I am a lake. A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully.
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish

 

 

 

 

Sun_shine,

I can feel your pain. You have a very creative way to express your feelings. I wish i could do that.

But the most important thing is to learn from the experience and take one step forward to live the life with happiness. I am sure that now you know the meaning of happiness more than ever as you have gone through this heart breaking situation.

You might think saying is easy and doing is not. I agree; but you have to decide to be happy and give it a try. Remember that the world is there for you only till you are there.

That guy is not someone you should love anymore, as he did this to you knowingly. He is no way..........a person you should drop your tears for as he choose to do this to you. Therfore choose to hate him and decide to find someone in future you can live with more happiness. Concentrate in your career and be with friends and family who can support you in a positive way. Be happy.

                                                                                                                                                                                                   

Dear all,

I can't thank you enough for your over-whelming support and your kind words...I didnot start this thread seeking any attention nor any sympathy...Sajha was the only platform I found to pour my heart out when I had nowhere else to go. These were just some random words that came out of my mind and you accepted it as 'poems' and let it touch your heart... you all gave me more than I deserved....Never knew kindness still prevails... the empathy u've poured...the words u have jotted...the numerous emails I've received, all means a lot to me.... Thank you all again!

Love and Let live!

ऐ मेरो मन, म सोध्दीन तलाई कस्तो छ भनेर,
अनि म भन्दिन पनि तलाई निको हुन्छ भनेर,
किनकी, सायद म तेरो पिँडाको गहिराईलाइ नाप्न सक्तिन,
सायद तेरो मायाको जंघारलाइ नाघ्न सक्तिन।  
तर तेरो पिँडाले मलाई पनि दुखाऊछ,
तेरो आँसुले मलाई पनि रुझाउछ, तेसैले बिन्ती छ उसलाई बिर्सी दे ।

 
उसलाई अब तेरो चोटहरुले पिरोल्दैन
उसलाई अब तेरो घाऊहरुले चर्याऊदैन
तेरो सफलताले उसमा हर्ष ल्याऊदैन
तेरो असफलतामा ऊ रिसाऊदैन, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

अब उसले तेरो लागी गीतहरु गाउन्दैन
तं संग भाबी योजनाहरु पनि बनाउदैन
तेरो शीर मुनि उसको हाथको सिरानी हुँदैन
तेरो पीरलाइ उसले अब बाँडेर लिँदैन, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

तेरो स्वर सुन्न नपाउँदा, उसलाई उकुस-मुकुस हुँदैन
तलाई दिनभरीका गन्थन सुनाऊंन नपाऊदा, उसको मन रुन्दैन
तं संग ठट्टा गर्न नपाऊदा, उसलाई उराठ लाग्दैन
तंलाइ कहिल्यै देख्न नपाऊदा पनि उसलाई तृष्णा जाग्दैन, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

तेरा बाध्यता हरुले उसलाई बिवस बनाऊदैन
तेरो अनुपस्थितिले उसलाई नीरस बनाऊदैन
अब उसले कहिल्यै तैले भनेको मान्दैन
तैले जसरी, तलाई उसले आफ्नो सर्बस्व ठान्दैन, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

तेरो जन्म दिनमा फूलको गुच्छापनि पठाऊदैन
पढ्दा-पढ्दै त निदाऊदा, अब उसले उठाऊदैन
तेरो लागी साड़ी, वाई-वाई र तितौरा पनि ल्याऊदैन
हो, ऊ अब फर्केर आंऊदैन, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

उसका लागी एस्ता छ्ण, कति आए, कति गए
तैले जति बाटो हेरे पनि, जति देउता भाके पनि,
जति माया गरे पनि, जति आंसू झारे पनि,
उसको मनमा तेरो लागी ठाँउ छैन, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

मानी दे की, ऊ अब अर्कैको अंगालोमा हराईसक्यो
उसले अब अर्कैलाइ अपनाई सक्यो
अर्कैको आँखामा ऊ रमाईसक्यो
तेरो संसार भत्कायेर, अर्कैको सपना सजाई सक्यो, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

तेरो अनुपस्थितिमा उसलाई जाडो हुँदैन
आजकल उसले अर्कैको न्यानो ताप्ने गरेको छ ।
उसलाई तेरो सुझाब-सलाह को खांचो छैन
उसले आफ्नो निर्णय अरु नै संग गर्ने गरेको छ, तेसैले उसलाई बिर्सी दे ।

 
तैले जसरी उसलाई बुझेको थीईस, उसले तेसरी रहेनछ
तेरो जीवनमा उसको जे महत्वों थियो, उसकोमा तेरो रहेनछ ।
कति दीईस, दिएर रित्तिसकिस 
कति गरीस, गरेर सकीसकिस
कति रोईस, रोएर आत्तीसकिस
अब उसको पारिलो जीवनमा आंसूको बाढी नबगाइदे
उसको खुशीको संसारमा, भावनाको तगारो नबनाईदे
तेरो लागी नसही, फेरी एक चोटी, अब उसको खुशीको लागी उसलाई बिर्सी दे,
उसैको लागी, बिन्ती छ , ऊ निस्ठुरीलाई बिर्सी दे.....            

decide_to_stay_happy,

 

He’s been my source of inspiration

He’s been my reason to smile

He’s been my destination

He’s been my pathfinder from a distant mile!

 

Yes, I was in love with him

But yeah, he was there, too.

Our feelings were eternal

Our bond was beyond that of a year or two!

 

What happened was not in our hand,

It wasn’t thought nor planned

Devastated and ruined, I m

It’s heart-wrenching to stare at a door that’s slammed!

 

I know it wasn’t fair on my part

But, I still won’t complain.

What he was all these years,

I shall cherish, abide and the love shall remain!

 

And it’s New Year’s Eve tonight,

Had fate not overturned, I’ld be there holding him tight;

So what we are not together, but still a team,

Excuse my adamant, I m sorry – I can’t hate him!!!

P.S: B, hope the fireworks shower ur life with brightness and smiles!

MY DEAREST SUNSHINE!

HAPPY NEW YEAR TO YOU, MY DEAR!

SPRING, SUMMER, AUTUMN & WINTER!

MORNING, AFTERNOON, EVENING & NIGHT!

MONDAY, TUESDAY, WEDNESDAY, THURSDAY, FRIDAY, SATURDAY & SUNDAY

JANUARY, FEBRUARY, MARCH, APRIL, MAY, JUNE, JULY, AUGUST, SEPTEMBER.............

THIS TOO WILL CHANGE!

AND SO WILL YOU!

WITH LOVE!

Hey Sun_shine,
There is a saying in Nepali अचानोको पीर खुकुरीले जान्दैन। But everybody feels for you because you are such an incredible soul. I wish you get someone who is as good as you are. You deserve a better person than the one who left you alone.

I have no words to advise you but I have read a book called अन्तर्मनको यात्रा recently. The writer is a very experienced Nepali philanthropist and he wrote this book after he knew he had bone cancer and was going to die in a couple of years. Following is an excerpt from the Madan Purashkar awarded book by Jagadish Ghimire:

...प्रेमी वा नवदम्पतिबीच प्रगाढ 'प्रेम' हुन्छ र आफू र आफ्नो 'प्रेम' बाहेक संसारमा अरु केही, कोही देख्दैनन्। एक‌‌अर्काका लागि नै मर्ने-बाँच्ने र जून-तारा समेत झार्ने वाचा गर्ने बेला पनि त्यही हुन्छ। त्यसको रङ्ग बिस्तारै सन्तान वा समयले अर्थात जीवनयापनको कठोर यथार्थले खुइलिंदै जान्छ।

जुन खुइलिन्छ त्यो प्रेम हुँदैन। त्यो उर्जा हो जसलाई भाववश प्रेम भनिन्छ। त्यो उर्जा परिस्थिति अनुसार बढ्छ। घट्छ। उर्जा खुइलिएका दम्पतिहरु थकितगलित प्रेमीका अवशेषमात्र हुन्छन्। सफल दाम्पत्यका लागि जीवनभरि उनै व्यक्तिबीच बारम्बार 'प्रेम' परिरहने उर्जा सदैव कायम रहनुपर्छ। प्रारम्भिक उर्जाको दशमांश मात्रै आजीवन कायम रह्यो भने पनि त्यो दाम्पत्य सधैं सुखमय हुन्छ।

संसारमा कुनै पनि सम्बन्धको आधार प्रेम होइन। आकर्षण हो। विकर्षण हो। माया हो। दया हो। घृणा हो। चाहना हो। वासना हो। यौन हो। तर जुन युवा युवती  वा कसैबीच प्रेम भनिन्छ, त्यो हुँदैन। संसारको कुनै पनि सम्बन्धको दीगो र टिक्ने आधार कि स्वार्थ हो कि दायित्व।

दाम्पत्य र पारिवारिक सम्बन्धको आधार त प्रेम हुँदै होइन - दायित्व र मर्यादा हो। दायित्व र मर्यादा ती सम्पदा हुन् जुन समय र परिस्थितिले गर्दा घोटिंदै, खिइँदै जान्छन्। तिनको स्वाभाविक ह्रासकट्टी स्वीकार गर्नुपर्छ।...

Unqote.

Like Forrest Gump says, Life is like a box of chocolates. You never know what you're going to get. Happy new year to you and all the sajhaites.

rohitgrg jyu,

जब खुकुरीले पिर मात्र होइन, छिया छिया परेको घाऊ छोडेर जान्छ, तेही घाऊ पनि प्यारो लाग्दो रहेछ। हजुरले पस्किनु भएका पन्क्ती हरु निकै गहकिला छन, मलाई पनि सोच्न वाध्य तुल्यायो - के थिएन र मेरो सम्बन्धमा?  बारम्बार 'प्रेम' परिरहने उर्जा थियो, आकर्शन थियो, माया थियो, दायित्व थियो, मर्यादा पनि थियो, के प्रेम नै थिएन त? कि मेरो प्रेम भन्दा माथि अरु कसैको दायित्व र स्वार्थ थियो? प्रश्न अनुत्तरित ....

Just a song playing in my mind.... but the words say it all......

"Unbreak my heart"

sun_shine,

I am not aware of the situation more than what you have explained in this thread. What i understood from your expressions was that the guy married another girl for his family and deserted you. Therefore, suggested you to hate him, as it is what you should do if he did that knowinlgy. Moreover, this is my belief that if someone is so much in love, there is nothing that can abide him to tie nut with someone else in consciousness. 

I am very sorry, if i misunderstood the entire scenario.

Anyway, this is just my opinion that loving him will make your days more miserable. Therefore you should try to concentrate on something else. Rest you know better. So please listen to yourself and do whatever makes you happy.

Happy new year 2009, wish you happiness and peace of mind.

 

Sun_Shine ज्यू, कसैले कसैलाई आफु भन्दा बढी माया गर्छु भनेर पनि गर्न सक्तैन। यो नै संसारको नियम हो। यसरी नै संसार चलेको छ। आफ्नो प्रेमी वा प्रेमिका, सन्तान, आमा-बुबा आदिलाई हामी एकदम माया गर्छौ तर आफु भन्दा बढी होइन। हुन त माया नाप्ने पो कसरी? तर हामी सब भन्दा बढी आफुलाई माया गर्छौ, नपत्याए तपाईं आफुलाई नै हेर्नुहोस्। माने कि तपाईंले उसलाई अती नै माया गर्नुहुँदो रहेछ, माने कि तपाईंको माया चोखो थियो, तर यो सब तपाईंले उसलाई अथवा उसको माया प्रप्तिको लागि गर्नु भएको हो। किनभने तपाईंले आफुलाई बढी माया गर्नुहुन्छ। तपाइले जानाजानी यसो गर्नुभएको हो भनेर यो दोश तपाईंलाई दिन खोजेको होइन, सबै प्राणीहरु यस्तै हुन। त्यसैले त बिछोड हुँदाँ  तपाईंलाई त्यती धेरै पिडा भयो नि।

हामी कसैलाई माया गर्छौ किनभने हामीलाई उसको साथ मनपर्छ। हामीलाई उसको आवश्यकता हुन्छ। हामी माया गर्छौ र माया चाहन्छौ पनि। हाम्रो मायामा धेरै थोरै जती भए पनि स्वार्थपन छ, स्वार्थपन अर्थात आफुलाई बढी माया गर्नु। अर्को कुरा, हामीलाई कत्तिको दुख्छ भन्ने कुरा हाम्रो आफ्नै चेतनशिलता (sensitivity) मा भर पर्ने कुरा हो। कसैले हामीलाई त्यती धेरै चित्त दुखाउन खोजेकै हुँदैन, तर हाम्रो चित्त दुख्छ। धेरैको बिछोड भएको हुन्छ, तर तपाईंलाई जत्ती पिडा कमैलाई हुन्छ। अब भन्नुहोस् आफु ज्यादा चेतनशिल भएर पाएको दु:खमा अरुको मात्र के दोश? अब यो दुर्घटनाबाट पाठ सिकेर भविश्यमा आफ्नो चेतनशिलतालाई जित्ने अभ्यास गर्दै, यस्ता दुर्घटनाहरु अब हुन नदिने हो कि? मेरो अनुमानमा उसलाई अहिले नरमाइलो लागि रहेको होला तपाईं दुखी भएको देखेर, र तपाईं छिटो ठीक होस् भनेर कामना गर्दै होला। "मलाई यही दु:ख प्यारो छ" भन्ने महान बिचार तपाईंको मनमा आउन पनि सक्छ।  हुन त यसरी धेरै दु:ख परेको बेलामा मान्छेको आत्मा शुध्धिकरण हुन्छ र केही न केही ठुलो ज्ञान उपलब्ध हुन्छ। त्यसैले बालक्रिष्ण समले भनेका होलान, "दुखमा मात्र तेरो बास हुने भए हे इश्वर! दया राखी मलाई अझ दु:ख दे।"                          

कोही महात्माहरु यस्ता पनि हुन्छन रे, जसले मायामा कुनै आशा राखेका हुँदैनन रे, निस्वार्थ माया गर्छन् रे त्यसको बदलामा आफुलाई  माया गर्नै पर्छ भन्ने आशा गर्दैनन रे, अरुसँग गए पनि उसको खुशी नै मेरो खुशी भनेर सन्तुष्ट हुन्छन रे। त्यसो हुन सके त अत्ती नै राम्रो भयो। धेरै पहिला एउटा समाचार पढेको थिएँ, एउटा कुनै ग्रामीण भेगमा एउटी असिक्षित महिलाको श्रीमानले कान्छी श्रीमती ल्याएछन। श्रीमानको काम पनि केही थिएन रे। ति महिलाले आफुले काम गरेर जम्मा पारेको सबै पैसा श्रीमानलाई दिएर उनलाई र उनको कान्छी श्रीमतीलाई घुम्न ( अथवा भनौ honeymoon मनाउन) पठाइन रे। म ति महिलालाई महात्माको श्रेणीमा राख्छु।

आशा गर्छु कि समयसङ्गै तपाईंको घाऊ बिस्तारै निको हुँदै छ होला। 

FrozenDream ज्यु, यहाँका शब्दहरुले खोइ किन हुन मलाई येस्पालि अर्कै तरिकाले घोचे, मैले यहाँ प्रतिबाद गर्न खोज्या पक्कै होइन, तर पनि केही भन्न मन लाग्यो -
यहाँले पढ्नु भएको समाचारमा जस्तै उनिहरुलाई 'honeymoon' मा पठाउने मेरो न त हैसियत नै छ, शायद न त तेती ठुलो दिल नै। मैले आफ्नो त्याग को बखान गर्न यहाँ खोजेकी होइन,  शायद तपाईंले भने जस्तै येस्मा मेरै स्वार्थ थियो होला, तर समय र परिस्थिती साक्षी छ र शायद उस्लाई थाहा छ मैले के गरे, के गरिन भन्ने। मैले आफ्नो सारा खुशी उु र उस्को मर्यादा-दायित्व र खुशी को लागि त्यागेकी छु, अब त म सँग दिने नै पनि केही छैन, तर पनि आफ्नो मुटु माथि ढुङ्गा राखेर भये पनि, आफु आसुको समुद्रमा डुबेर भये पनि, मैले आफुलाई उस्को संसार बाट टाढा रखेकी छु । मैले उस्को नयाँ जीवन को उपहारको रूप मा मेरा आफ्नै सपना, इछ्या र खुशीलाई किस्तीमा राखेर टक्र्याएको छु, म सँग अरु केही बाँकी छैन दिनलाई....

sun_Shine ज्यू, मेरो प्रयास भनेको तपाईंको घाऊ छिटो निको भएको हेर्न चाहने हो, तपाईंलाई गलत साबित गर्नु अथवा तपाईंलाई घोचपेच गर्नु मेरो औचित्य होइन, यो कुरा त तपाईंले बुझ्नु भएकै छ। के गर्ने कुनै औषधीले पोल्छ, कुनै सुइले घोच्छ। जसले धोकाको बदला मायाले दिन्छ, आफू यती धेरै चोट सहेर पनि अरुलाई रिस देखाउदैन, त्यस्तो ब्यक्तीले प्रतिबाद गर्न खोज्ला भनेर म कसरी चिताउन सक्छु र? यदी प्रतिवाद नै गर्नु भयो भने पनि मिठो लाग्नेछ, फूलले हिर्काउँदा पनि दुख्छ र?

"अर्कै तरिकाले घोच्यो" भनेर कुन अर्थमा भन्नु भएको हो मैले अली प्रष्ट बुझिन। मेरो शब्दहरु चुच्चा थिए, त्यो स्विकार्छु, के गर्ने तपाईंको घाऊलाई सुइ लगाउन त्यस्तो शब्दहरु प्रयोग गर्नु पर्‍यो। यदी तपाईंलाई धेरै नै चित्त दुखेको हो भने चाँही फेरी उही sensitivity कै कुरा आउँछ है।                     

तपाईंको चोखो माया, तपाईंको निश्चलता, तपाईंको त्याग, तपाईंको समर्पण, यो सबै कुराको कुनै जवाफ छैन। यही तपाईंको गुणले गर्दा तपाईंलाई बिशिष्ट बनएको छ। तपाईंले जे गर्नुभयो त्यो ठीक गर्नु भयो। तपाईंले मनले माया गर्नु भयो, शायद उसले दिमागले। नत्र तपाईंको त्यो जोडी चखेवा-चखेवीको जस्तो हुन्थ्यो। बिगतलाई हेरेर पछुताउनु पर्ने जरुरी पनि छैन। तपाईं अहिले निकै कमजोर र दुखी हुनुभएको छ, मलाई खट्किएको पनि यही हो। तपाईं हारिरहनु भएको छ त केवल आफुसँग, न त भाग्यसँग, न त अरु कोहिसँग। तपाईं बलियो भएको हेर्न मन छ, तपाईं आँफैले आँफैलाई जितेको हेर्न मन छ। कहिले काही आफ्नो दिमागले मनलाई सम्हाल्न सक्नुपर्छ रे, यसको लागि अभ्यास चाहिन्छ होला, यसलाई emotional intelligence भनिदो रहेछ। तर माया दिमागले मात्र गरिनु पर्छ, अथवा तपाईं गलत हुनुहुन्छ भन्न खोजेको होइन। "माया गर्नु त Sun_Shine ले जसरी" यो उदाहरण म सबैलाई दिनेछु।

मायामा यो संसार अढेको छ भन्ने कुरामा आस्था राख्दछु। तर एउटा सिद्धान्तको कुरा गर्न मन लाग्यो। Maslow का अनुसार 'गाँस, बाँस र कपास' मानिसको सबभन्दा पहिलो आवश्यकता हो रे। चाहे जे सुकै परोस मानिसलाई पहिला खाना, बस्ने-सुत्ने ठाँउ अनी लगाउने पहिरन चाहिन्छ। आफ्नो सुरक्षा, माया, यौन, आत्मासम्मान, बडप्पन र अन्य कुराहरु पछी मात्र आउछन। यसबाट पनि मलाई यस्तो लाग्यो कि हामी सबभन्दा बढी त आफुलाई पो माया गर्दो रहेछौ त। Charles Daarwin को "बाँच्नको लागि संघर्ष (struggle for existence )" ले पनि त्यही कुरा देखाउँछ। ठिकै छ नि त, यसमा नराम्रो नै के छ त? आफुलाई पनि माया गरौ। अरुलाई माया गर्‍यो भन्दैमा आफुलाई माया गर्न किन छोड्ने? आफुलाई पनि माया गरौ र अरु सबैलाई पनि माया बाड्न सकौ भन्ने जस्तो मलाई लाग्छ। आज अली बढी नै आदर्श छाडे कि क्या हो मैले?

"मैले उस्को नयाँ जीवन को उपहारको रूप मा मेरा आफ्नै सपना, इछ्या र खुशीलाई किस्तीमा राखेर टक्र्याएको छु, म सँग अरु केही बाँकी छैन दिनलाई...."

किस्ती चाँही फिर्ता माग्नुस् है, तपाईंको पनि नयाँ जीवन सुरु हुनेछ, अर्कोलाई ति सबै कुरा दिनु पर्‍यो भने के मा राखेर टक्र्याउनुहुन्छ?

'किस्ती चाँही फिर्ता माग्नुस् है, तपाईंको पनि नयाँ जीवन सुरु हुनेछ, अर्कोलाई ति सबै कुरा दिनु पर्‍यो भने के मा राखेर टक्र्याउनुहुन्छ?'

lol ....frozen bhaisakya kuro feri kaha arkai manchheko  dream samma pugna paula ani kisti chahiyela ? lol  ...sabai posting padhda yesto lagchha aba sun ma shine chhaina  ...lol ...keep it up  hai

While this what your wrote
describes well the experience of being in love or the so called
romantic love, I already long ago understood that it is not the love
that I should seek into the center of my life. Please do not take this
as criticism, as it is not. It is more a reflection I wish to provide
for your use.

To long for that bonding, connection,
loss of self into the arms of another is very natural and deep longing
in us. However, solving that through another person is quite
illusionary. As the true solution is inside ourselves. In solving our
past hurt and pain we are truly liberated and through that liberation
we see, that the illusionary

protection of falling in love
or being in love is not what we really need. First it feels about the
same, but being in love "wears out" very fast (up to 5 years) and in
the end nothing is solved.

What we really want is to
be whole and healthy. To love and accept ourselves fully. When in that
state, we are truly ready to meet another person and to really give
from ourselves without wishing anything back. Only in that state we can
create true relationships with others that last the turmoil of life and
that bring deep and fulfilling satisfaction into our lives. That is the
exchange what I call true love. That is where our aim is wisely placed.
 
What
I want to say is just "wake up and look into yourself!" What are you
doing? Is this REALLY what you need and want now into your life? Don't
think tomorrow. Think 10+ years. And think wisely.

It is
just that I went through that path and had nothing after in my hand.
How meaningless it was. Or it was not, but it was  a slow and tough way
to learn what I really needed to learn.

Sun_Shine ज्यू, "किस्ती फिर्ता माग्नुस्" भनेर ठट्टा गरे, तर एउटा कुरा याद आयो। मलाई पनि उनिले एकदिन रिसाएर,"अब म तिम्रो सबै कुरा तिमीलाई फिर्ता पठाइदिन्छु, केही पनि राख्दिन।" भनेकी थिइन, मलाई गुलजारको यो गीत याद आएको थियो। यो गीत 'इजाजत' चलचित्रको हो, त्यस बर्ष गुल्जारले सर्बोत्क्रिष्ट गीत लेखनमा यो गीतबाट पुरस्कार पाए। नायक (नसिरुद्दिन)को नयाँ श्रीमती (रेखा)ले उनका पुरानो प्रेमिकाको सबै सामान फिर्ता पठाइदिउ भन्छिन। त्यस पछी पूर्व प्रेमिकाले यो चिट्ठी लेख्छिन। यस गीतका हरेक शब्द मलाई मोतिका टुक्रा झै लाग्छ। तपाईंको कवितामा पनि यस्तै झलक पाईन्छ। हुन त अहिले मैले तपाईंसँग यो गीत बाँड्नु अनुचित होला, गीत अली दु:खदायी छ।   

<object width="425" height="344"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/9mjFCidDpcY&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="https://www.youtube.com/v/9mjFCidDpcY&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>

http://au.youtube.com/watch?v=9mjFCidDpcY